مسیر قطار انتخابات دیار ترشیز یک ماه پیش از 11 اسفند

به این ارقام توجه کنید. در دیار ترشیز در مرحله پیش ثبت نام 150 نفر داوطلب ثبت نام کردنند و تا مهلت قانونی انتخابات 76 نفر ثبت نام خود را قطعی کردند از بین این تعداد 37 نفر تایید صلاحیت شدند و شاید این تعداد تا 20 بهمن به چهل نفر هم برسد. به یقین انتخاب از بین این افراد برای مردم مشکل است...

به یقین انتخاب از بین این افراد برای مردم مشکل است چون اول این که تعداد زیادی از آینان در بین مردم شناخته شده نیستند و دوم این که تعداد زیادی هم تمایلی به تبلیغ و هزینه کردن ندارند و چون شرایط ثبت نام آسان بوده بخت خود را محک زده اند تا ببینند چه می شود.

شاید به همین خاطر دوگروه سیاسی یا دو جریان سیاسی در دیار ترشیز با هدف معرفی افراد اصلح که احتمال گرایش مردم به آنها بیشتر است، پای در رکاب گذاشتتند. اما به دلایلی خود این دو گروه نیز دچار چالش شده اند.

گروه اول شورای همدلی و هماهنگی نیروهای انقلاب کاشمر است که سابقه آن به دوره یازدهم مجلس شورای اسلامی می رسد . در یازدهمین دوره انتخابات مجلس گروه های انقلاب و اصولگرا که از اقدامات اصلاح طلبان به تنگ آمده بودند وراه نجات جامعه را در حرکت جهادی می دانستند گرد هم جمع شدند و شورای همدلی و هماهنگی تشکیل شد.

روش کار این گروه به این صورت است که از داوطلبین دعوت به عمل می آورند تا در جمعی از طرف شورای همدلی که آنها را قضاوت می کنند در مورد برنامه ها و هدف های خود صحبت کنند. گویا در این دوره 17 نفر از کاندیدا در مرحله اول دعوت را پذیرفته بودند. اعضای شورای همدلی در جلسات متعدد این افراد را غربال می کنند تا به اعداد کمتری از داوطلبین برسند. به عنوان مثال 6 نفر از این افراد در جمع های کوچک تر شورای هماهنگی انتخاب می شوند و بعد در جمع های بزرگتر که افرادی از گروه های مختلف جامعه هستند تعداد داوطلبین با رای گیری تقلیل پیدا می کنند و در نهایت در یک جمع 800 تا 1000 نفره، یک نفر به عنوان کاندیدای شورای همدلی و هماهنگی معرفی می شود.

در دوره یازدهم شورای هماهنگی و همدلی حجت الاسلام نیک بین را معرفی کرد و در انتخابت شورای اسلامی شهر هم با همین روش غربال گری لیستی ارائه شد.می توان اذعان داشت با وجود اشکالاتی که در این طرح موجود بود شورای هماهنگی و همدلی توانست موفقیت نسبی کسب کند.

به نظر نگارنده یکی از ایراداتی که به طرح این گروه وارد است، ناتوانی در الزام افراد تا پایان کار است به عنوان مثال در دوره یازدهم با این که میثاق نامه ای توسط کاندیدا برای الزام به تعهدات گروهی تدوین و این افراد به این میثاق متعهد شدند ولی بعد به تعهد خود عمل نکردند. در دوره دوازدهم هم در آخرین مرحله همه افراد منتخب در جلسه شرکت نکردند و رای گیری با حضور یک نفر انجام شد.

اما بعد از انتخابات شورای اسلامی شهر و تثبیت گروه های اصولگرا در جامعه و به عبارتی یک دست شدن قوه مقننه و مجریه، اختلافات درون گروهی باعث شد گروه یاران انقلاب که با این شورا همکاری می کردند از این گروه جدا شوند و در دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی اقدام به برگزاری جلسه مشابهی نمایند.

گروه یاران انقلاب طرفداران یک کاندیدا را دعوت کردند .از همان کاندیدا هم دعوت شده بود . دیگران یا دعوت نشده بودند یا دعوت را قبول نکرده بودند.

در پایان جلسه کار شگفتی که این گروه انجام دادند این بود که بدون حضور دیگر کاندیدا و بدون جلب رضایت آن ها در شرکت در رای گیری گروهی آنها، در بین طرفداران مسلم یک کاندیدا، چند نفر از کاندیدای دیگر را هم در معرض رای گروه 1000 نفره خود قرار دادند و در نهایت کاندیدای خودشان را با اکثریت آرا پیروز اعلام کردند.

همایش این گروه اگر به عنوان همایش همراهی با کاندیدای مورد نظر و یا بیعت با وی برگزار می شد همایشی مقبول بود ولی انجام برخی اقدامات از افرادی که خود را معتقد به ارزش ها می دانند دور از انتظار است .

باید گفت بعلاوه این دو نفر که از طرف جریان ها یا گروه ها معرفی شده اند چهار یا پنج نفر هم فعالانه در حال دید و بازدیدهای خانگی و عهد و میثاق بستن با افراد مختلف هستند و تلاش می کنند در مدت باقی مانده رای کافی برای جلوس بر کرسی بهارستان را کسب نمایند.

اما غرض از بیان مطالب فرق این است این است که با نگاهی گذرا بر چگونگی ثبت نام تا معرفی توسط یک گروه یا وارد شدن به عرصه انتخابات به صورت مستقل یک مشکل عمده را می توان دریافت و آن هم نبود حزب در کشور است. سیاست بدون حزب باعث سردرگمی کاندیدا و مردم شده است و کاندیدا را از ارائه یک برنامه منسجم و منطقی بازداشته است.

یکی از اهمیت‌های برگزاری انتخابات این است که افراد نخبه جامعه فرصت حضور در سیستم سیاسی کشور را داشته باشند و در این مسیر احزاب و تشکلات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و … وظیفه دارند این نفرات را برای حضور در رقابت‌های انتخاباتی به شهروندان معرفی کنند تا در ادامه شاهد حضور افراد متخصص و پاکدست در پارلمان و دیگر نهادهای انتخابی باشیم ولی یکی از چالش‌هایی که در روند انتخابات با آن روبه‌رو هستیم نبود احزاب قوی در فضای سیاسی است.

نتیجه این وضع همان است که در میان این همه افراد حزبی و فعال سیاسی، به‌یک‌باره افرادی خارج از حوزه سیاست عهده‌دار امور می‌شوند. افرادی که از خلال فرایند سیاست‌ورزی حزبی یا حتی شبه‌حزبی به جایگاه سیاسی نرسیده‌اند، به‌یک‌باره یک مسئولیت سیاسی مهم را به عهده می گیرند و نتیجه آن نیز روشن است.