تور والیبال وسط قلعه‌ی رحماینه
قلعه‌ی رحمانیه یکی از بناهای تاریخی منطقه‌ی ترشیز است که در بخش شهرآباد و در روستای رحمانیه از توابع بردسکن قرار دارد. این بنای تاریخی در تاریخ 17 مردادماه 1383 به‌شماره‌ی 11035 در فهرست آثار ملی ایران ثبت گردیده است. در سفری یک‌روزه که به روستای رحمانیه داشتم متأسفانه با چند معضل جدی در حوزه‌ی حفظ بنای تاریخی رحمانیه مواجه شدم. ابتدا این‌که هیچ‌گونه حریمی برای این بنای ملی مشخص نشده و در مجاورت این بنا منزلی مسکونی ساخته شده که می‌توان گفت دیوار به دیوار قلعه‌ی رحمانیه است. در مقابل بنایی دیگر احداث شده که گمان می‌کنم مدرسه است. از سوی دیگر در میانه‌ی قلعه، جوانان این روستا با نصب تیر و تور و خطی‌کشی با گچ، محوطه و زمینی جهت بازی والیبال ایجاد کرده‌اند و در ضلع شرقی بنا روی دیوار دو پروژکتور به پیشانی دیوار جهت روشنایی متصل کرده‌اند.
در تماس تلفنی که با رییس نمایندگی میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی بردسکن داشتم مطلع شدم که گویا تذکرهای لازم جهت جمع‌آوری تور والیبال از محوطه‌ی این بنا داده شده، اما اقدامی صورت نگرفته است. در این گفت‌وگو آقای علیزاده، رییس میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی بردسکن قول پیگیری و جمع‌آوری تور والیبال از محوطه‌ی قلعه‌ی تاریخی رحمانیه را دادند.
چرا میان قلعه؟
نمی‌دانم باید به جوانان حق داد یا نه که در این محوطه اقدام به چنین کاری کنند یا کسی به آن‌ها اجازه‌ی چنین اقدامی را داده است؛ اما واقعیت این است که جوانان روستا حق دارند از زمین بازی هم‌چون والیبال، فوتبال و... بهره‌‌مند باشند و این موضوع به‌عهده‌ی اداره‌ی ورزش‌وجوانان بردسکن است تا با پیگیری از سوی اداره‌کل و هم‌چنین تأمین بعضی هزینه‌ها مانند زمین، زیرسازی و... از سوی خیّران اقدامی انجام دهد. نمونه‌ی چنین اقدامی در روستای جابوز و چند روستا و شهرهای مجاور انجام شده که چنین کاری در این ناحیه نیز دور از دسترس نمی‌نماید.
هم‌چنین، دهیاری‌ها و شوراهای اسلامی روستا نیز می‌توانند در زمینه‌ی فرهنگ‌سازی در حوزه‌ی حفظ بناهای تاریخی، علی‌الخصوص بناهای مصوب که در فهرست میراث ملی به‌ثبت رسیده از طریق نصب بنر، برشور، گفت‌وگوی چهره‌به‌چهره در روستاها و بهره‌وری از ظرفیت‌های مهمی هم‌چون مساجد و تکایا، به ترویج فرهنگ حفظ بناها اقدام نمایند.
حفظ و نیز احیا بناهای تاریخی منطقه‌ی ترشیز، حفظ هوّیت و تاریخ این منطقه است که می‌تواند زمینه‌ساز بسیاری از اقدامات فرهنگی از جمله جذب گردشگر باشد. بی‌توجهی به‌بناهای تاریخی منطقه، موجب فرسایش و تخریب بخش‌های مختلف بناهاست که سابق بر این نیز به برج (منار) علی‌آباد اشاره کرده‌ایم. میل فیروزآباد، محوطه‌ی تاریخی فیروزآباد، آب‌انبارها و از این قبیل بناهای تاریخی، نیازمند توجه بیش از پیش‌اند؛ چراکه طی چند سال گذشته و تبلیغات گسترده در حوزه‌ی گردشگری، بخش قابل‌توجهی از این موضوع را بناهای تاریخی تشکیل داده است.
.JPG)
نوشتن نظر:
ارسال پاسخ