نواختن زنگ زورخانه در بدرقه‌ی مرحوم پهلوان بهمن ضیایی
پوریای ولی گفت که صیدم به کمند است
از همت داوود نبی بخت بلند است
افتادگی آموز اگر طالب فیصی
هرگز نخورد آب زمینی که بلند است
یکی از قدیمی ترین ورزش های سنتی ایرانیان ورزش زورخانه ای است که ورزش باستانی هم نیز نامی...
سید علیرضا نبوی ثالث
پوریای ولی گفت که صیدم به کمند است
از همت داوود نبی بخت بلند است
افتادگی آموز اگر طالب فیصی
هرگز نخورد آب زمینی که بلند است
یکی از قدیمی ترین ورزش های سنتی ایرانیان ورزش زورخانه ای است که ورزش باستانی هم نیز نامیده می شود، گود زورخانه مکانی است که‌در آن ورزشکاران به این ورزش می پردازند، آن جا که آیین پهلوانی و رسم جوانمردی را به انسان می آموزد گود زورخانه است
در فرهنگ ما ایرانیان بزرگان صاحب احترام بوده و هستند. البته اگر چه امروز آن جلا و رونق گذشته را ندارد؛ اما در میان ورزشکاران زورخانه این رسم پسندیده هنوز به قوّت خود باقی است. تا جایی که من می‌دانم در میان زورخانه‌ای‌ها، بزرگان هرکدام دارای کسوت و جایگاهی هستند و مرشدان این احترام صاحب جایگاه را بر خود تکلیف می‌دانند. در میان ورزشکاران زورخانه مرسوم است که برای پیشکسوتان و کهنه‌کاران و خاک‌گودخورده‌ها در لحظه‌ی وارد شدن به زورخانه ضرب و زنگ نواخته شود. می‌توانم به جرأت بگویم در هیچ ورزشی موسپیدان و کهنه‌کاران تا بدین‌حد صاحب ارج و احترام و تکریم نیستند. وزرشی که با معنویّت تنیده است و رونق این ورزش هم از برکت همین معنویّت است. کهنه‌کاران و پیشکسوتان چه در جهان باشند و چه نباشند مرشدان زورخانه با شنیدن نامشان ضرب و زنگ را می‌نوازند. این هم روی دیگر معنویّت این ورزش است که پهلوان درگذشته هم صاحب همان احترام دوران حیات است و می‌ماند. 
متأسفانه چندی پیش پهلوان بهمن ضیایی روی در نقاب خاک کشید. کمتر کسی را در کاشمر می‌توان یافت که آن مردرا نشناسد و حداقل نام و کردار و منشش را نشنیده باشد. روی هم رفته از طایفه‌ی جوانمردان بود و فتوّت و مرام و مسلک مردم‌دارانه‌اش از او چهره‌ای دیگرگونه ساخته بود. کمتر کسی را می‌توانیم بیابیم که از او کدورتی به دل داشته باشد و نامردمی‌ای دیده باشد.
مردی خوش‌رو با لهجه‌ی شیرین تهرانیِ داش‌مشتی‌‌اش که جاذبه و گیرایی دیگری به کلامش می‌داد. سال‌ها در شهرداری کاشمر به مردم خدمت کرد و کمتر کسی از او ترش‌رویی دیده بود. پس از درگذشت این مرد مهربان و پهلوان، در اقدامی ارزشمند و فاخر، با همت ورزشکاران زورخانه‌ای کاشمر و پیگیری‌های پیشکسوت این ورزش، «مهندس محمدجواد شمس» و باشگاه باستانی برق، باشگاه باستانی حضرت علی اکبر معروف به علی اکبری، باشگاه تختی با حصور پنج مرشد شناخته شده آقایان حسین شیخی، محمد رمضان زاده، مصطفی قادریان، مرتضی شهری احسان واحدی وهم‌چنین حمایت همه‌جانبه‌ی اداره‌ی ورزش و جوانان کاشمر به ریاست جوانی پویا و خوش‌فکر، آقای کاظم اسماعیل‌نژاد، مراسم درخورتوجهی در مقابل این اداره برگزار شد. مراسمی که تاکنون در کاشمر سابقه نداشته است و این عمل نیکو و پسندیده باید که الگو و بخشی از مرام و مسلک تمام رشته‌های ورزشی این شهر شود.
این ورزشکاران و کهنه‌کاران که یک‌به‌یک رخت از این جهان برمی‌بندند گنجینه‌های ارزشمندی هستند که می‌توان در دوران حیات با برکتشان بهره‌های وافری برد. می‌توان به ثبت و ضبط خاطرات این بزرگان همت گماشت و صفحه‌ای از تاریخ شفاهیِ ورزشی این شهر را برای آیندگان به یادگار گذاشت. هم‌چنین یک نکته‌ی دیگر را هم تأکید می‌کنم و یادآوری‌اش را مهم می‌دانم و آن این‌که در دوران حیات ورزشکاران نیز نباید آنان را از خاطر برد و رفتار و منش باستانی‌کاران باید سرلوحه و الگوی همه‌ی رشته‌های ورزشی شود و اداره‌ی ورزش و جوانان هم در راه تکریم این بزرگان همتی والا بگمارد.
ورزش هماره در کنار جذابیت‌ها و فعالیت‌های مفیدش، حواشی‌ای هم داشته و دارد که با چنین اقدامات می‌توان به بسیاری از آن‌ها پایان داد. این اقدام اداره‌ی ورزش و جوانان کاشمر و دیگر دست‌اندرکاران این مراسم، می‌تواند الگویی برای دیگر شهرهای خراسان هم قرار گیرد.
نشریه‌ی سرو ضمن تسلیت به همکار عزیزمان و خانواده‌ی ایشان، کمال تقدیر و تشکر را از برگزارکنندگان مراسم دارد.
.jpg)
.JPG)
نوشتن نظر:
ارسال پاسخ