نوستالژی؛ حس ثبات و توانایی گذر از دشواری ها

نوستالژی احساسی پیچیده و چندوجهی است که از مرز‌های زمان می‌گذرد و تابلویی از خاطرات را می‌بافد که گذشته را با حال پیوند می‌دهد. این احساسی است که عمیقاً در تجربه انسانی ریشه دارد و اغلب ترکیبی تلخ و شیرین از شادی و غم را برمی انگیزد. این تعامل پیچیده احساسات، نوستالژی را به پد...

تعریف اول نوستالژی

یوهانس هوفر، پزشک سوییسی برای اولین‌بار در قرن هفدهم واژۀ «نوستالژی» را به کار برد تا حال و روز سربازانی را توصیف کند که بعد از مدت ها دوری از خانه ، ناخوشی های مشابهی را تجربه می کردند ، بی خوابی شدید، دلتنگی بی امانِ بی پایان. سنگر و سپری نبود که آن ها را از تیرهای اندوه در امان نگاه دارد. آن ها جوری راه می رفتند که انگار در این دنیا نبودند. هوفر به این نتیجه رسید که نوستالژی بیماری قلب است. نوستالژی به آن احساسات غم انگیز و عاطفی اشاره دارد که شما تجربیات مهم گذشته را به یاد می آورید. نوستالژی در ابتدا به عنوان یک اختلال سلامت روان در قرن هفدهم ذکر شد.

تعریف دوم نوستالژی

امروزه روانشناسان معتقدند هر از چندگاهی می تواند فواید شگفت انگیزی به ویژه برای سلامت روانی ما به همراه داشته باشد. به عنوان مثال فکر کردن به خاطرات قدیمی، اعتماد به نفس ما را افزایش می دهد؟ یا اگر احساس تنهایی می کنید، بهترین و سریع ترین درمان، سیر کردن در خاطرات گذشته است؟

کارکردهای نوستالژی

نوستالژی و هویت فردی: ما در طول زمان ما دائماً تغییر می کنیم به عنوان مثال شبیه زمانی که سه ساله بودیم نیستیم. نوستالژی با ایجاد انگیزه برای یادآوری گذشته در زندگی به ما کمک می کند تا ما را با آن خود واقعی و هویت واقعی خود را دریابیم و به خودمان یادآوری کنیم که چه کسی بوده ایم و سپس آن را با آنچه امروز احساس می کنیم مقایسه کنیم
نوستالژی و تاب آوری تغییر : درک تغییر بسیار دشوار است و به نوعی، در سطح روانی بسیار عمیق، تغییر برایمان ترسناک است. زیرا ما صد در صد مطمئن نیستیم که بتوانیم آن را کنترل کنیم. یکی از مهمترین جنبه های یک انسان سالم این است که این حس را داشته باشید که کنترل امور را در دست دارد. وقتی رویدادهای مهم زندگی یک فرد مثل ازدواج یا طلاق، یک شغل جدید، بازگشت به مدرسه یا فارغ التحصیلی از مدرسه اتفاق می افتد، داشتن حس نوستالژیک نسبت به گذشته باعث آرامش می شود. به ما یادآوری می کند که اگرچه نمی دانیم آینده قرار است چه چیزی به همراه داشته باشیم، اما آنچه می دانیم این است که می دانیم چه کسی بوده ایم و واقعاً چه کسی هستیم.
نوستالژی یک احساس اجتماعی: محتوای نوستالژی به شدت اجتماعی است. تحلیل روایات نوستالژیک نشان داده است که وقتی فرد نوستالژیک است، تقریباً همیشه در مورد افراد، مانند دوستان، خانواده و مجالس اجتماعی که در آنها توسط دیگران احاطه شده استمانند مهمانی ها، عروسی ها، گردهمایی های خانوادگی فکر می کند. در مقایسه با روایات غیرنوستالژیک، روایات نوستالژیک ارجاع بیشتری به خانواده، تعاملات اجتماعی، همراهی، ضمایر جمع اول شخص«ما» و ارجاع به دوستان دارند.ارتباط اجتماعی یک نیاز روانشناختی اساسی است که برای بهزیستی حیاتی است با توجه به محتوای بسیار اجتماعی نوستالژی، منطقی است که به رفع این نیاز کمک می کند.
نوستالژی مبتنی بر عاطفه: ، نوستالژی تنها به خاطر آوردن خاطرات نیست. همانطور که هیرش اشاره می کند، نوستالژی به خاطره خاصی مربوط نمی شود، بلکه بیشتر به یک حالت عاطفی مربوط می شود. ما یک حالت احساسی را در یک دوره یا چارچوب خاص قرار می دهیم و آن زمان خاص را ایده آل می کنیم. ما به این نتیجه رسیدیم که چون آن احساس شادی را در پارک به یاد داریم، دوران کودکی ما باید بهتر از الان بوده باشد.
نوستالژی یک منبع روانشناختی معتبر: یافته های تجربی اخیر روانشناسی نشان می دهد که نوستالژی با مزایای روانشناختی متعددی همراه است. به عنوان مثال کسانی که سطوح بالاتری از شدت و فراوانی نوستالژی را گزارش می‌کنند،معنای بیشتری را در زندگی گزارش می‌کنند در محیط های تجربی، نوستالژی باعث افزایش معنا در زندگی، خوش بینی، عزت نفس، ارتباط اجتماعی و عاطفه مثبت می شود.