گفت‌وگو با مهدی طاهری درباره‌ی تئاتر دانش‌آموزی
مهدی طاهری، متولد 1365 از کلاس دوم راهنمایی تئاتر را از مدرسه آغاز کرده است. در تمام سال‌های فعالیت خود در حوزه‌ی هنرهای نمایشی، اهمیت زیادی برای تئاتر دانش‌آموزی قائل بوده و هست. او معتقد است که بیشتر هنرمندان تئاتر، فعالیت خود را از تئاتر دانش‌آموزی آغاز کرده‌اند. مهدی طاهری در تئاتر تجربه‌ای چندساله دارد و در کارنامه‌ی خود بازی در نمایش‌های: «گرداب/دانش‌آموزی؛ خمره/دانش‌آموزی؛ عبور از مه/دانش‌آموزی؛ سفر بیست‌ویکم/دانش‌آموزی؛ آتش در نیستان/دانش‌آموزی؛ عاشقستان/آزاد؛ ابوغُریب تا غربت/دفاع‌مقدس؛ هنگامه‌ی نابه‌هنگام/آیینی_عاشورایی؛ عروسی شغال/آزاد؛ مرگ کسب‌وکار من است/آزاد؛ هتل تایگا/آزاد؛ برچسب/آزاد؛ تنوره‌ی آتش/دفاع‌مقدس؛ جاماندگان/خیابانی؛ را دارد. با توجه به تجربه‌ی چندساله‌اش در حوزه‌ی هنرهای نمایشی اعتقاد بسیار زیادی به این حوزه‌ی هنری در دوره‌ی دانش‌آموزی دارد. هم‌چنین معتقد است که به این شاخه‌ی هنری در مدارس باید جدی‌تر و تخصصی‌تر نگاه کرد. نمایش در مدارس، به‌مثابه‌ی کشف استعدادهایی است که می‌تواند آینده‌ی هنرهای نمایشی را تضمین کند. به‌همین‌دلیل باور دارد که مدارس و هم‌چنین آموزش‌وپرورش نباید از کنار تئاتر دانش‌آموزی به سادگی عبور کنند. در سال‌های گذشته تئاترهای دانش‌آموزی تا سطح جشنواره‌های کشوری پیش می‌رفت ولی امروزه، متأسفانه، این شاخه‌ی هنری در آموزش‌وپرورش رو به افول نهاده و دیگر رونق گذشته را ندارد. شاید بتوان این موضوع را زنگ خطری در راستای نادیده گرفتن استعدادها تلقی کرد.
این‌روزها مهدی طاهری در گیر و دار تولید و اجرای یک نمایش دانش‌آموزی به‌نام «کلاس هوشمند» (مدرسه‌ی شاهد امام رضا ع) بوده که در جشنواره‌ی دانش‌آموزی دوره‌ی دوم ابتدایی به نمایش درآمد، با او در زمینه‌ی تئاتر و تئاتر دانش‌آموزی به‌گفت‌وگو نشستم.
+چرا تئاتر دانش‌آموزی را باید جدی بگیریم؟
-تئاتر دانش‌آموزی چون نقش پایه را دارد، باید به‌شیوه‌ی اصولی و تخصصی در همان سطح به دانش‌آموز منتقل شود. متأسفانه شیوه‌ای که امروزه در پیش گرفته‌اند، بیشتر جنبه‌ی سرگرمی دارد نه این‌که یک نمایش در همان سطح دانش‌آموزی تولید شود. البته، فرار کردن دانش‌آموز از کلاس را هم می‌توانیم تصور کنیم. به‌نوعی کلاس را می‌پیچاند.(خنده)
+به عنوان اولین تجربه‌ی تولید تئاتر دانش‌آموزی سطح استعداد دانش‌آموزان را چه‌طور دیده‌اید؟
-ببینید! مدرسه‌ای که من برای تئاتر رفتم، می‌توانم بگویم همه‌ی آن 300_400 دانش‌آموز می‌توانستند در تئاتر بازی کنند. یک دلیل این بود که نمایشی که من قرار بود کار کنم، مربوط به خود دانش‌آموزان بود و هیچ بازیگری هم نمی‌تواند به خوبی یک دانش‌آموز این نقش‌ها را بازی کند. به‌جرأت می‌توانم بگویم هرکدام از آن بچه‌ها که دیدم، دارای استعداد بازیگری یا هر هنر دیگری که تصور کنید، هستند. چراکه این نسل به‌مراتب نسبت به نسل ما، آگاه‌تر و اصطلاحاً به‌روزتر و از همه مهم‌تر جسورترند. فقط یک نکته‌ی مهم در این میان نادیده گرفته می‌شود. آن هم این‌که این استعدادها به بیراهه می‌رود. بگذارید یک مثال بزنم! یک معاون پرورشی با تمام زحمت‌هایی که می‌کشد، اما، به‌واقع نمی‌تواند از عهده‌ی همه‌ی فعالیت‌های هنری در یک مدرسه برآید. چراکه، چندین وظیفه بر دوش دارد و از همه مهم‌تر، چند معاون پرورشی نگاهی تخصصی به تمام هنرها دارد و هنرها را به‌طور تخصصی و آکادمیک می‌شناسد؟
+اساساً تئاتر برای دانش‌آموز چه فایده‌ای دارد؟
-تئاتر، اگر برای مخاطب که همان دانش‌آموز است، تولید و اجرا شود، فایده‌های زیادی دارد. یکی این‌که برای دانش‌آموز بازیگر بسیار مهم است؛ چراکه ابتدا صحنه را می‌بیند، مخاطب می‌بیند و از همه مهم‌تر جسارتش بیشتر می‌شود و این تقویت روحیه، باعث می‌شود که فن بیان قوی‌ای هم پیدا کند. از طرفی هم اگر قرار باشد هنر تئاتر را در آینده ادامه دهد، با پشتوانه‌ی درست‌تری در مسیر حرکت می‌کند. حالا، برای مخاطبان که همان دانش‌آموزان باشند هم اهمیت دارد. چراکه دیدن نمایشی که دارای پند و اندیشه است، او را به فکر وامی‌دارد؛ شاید دانش‌آموز متوجه این نباشد که تأثیری که می‌گیرد، ثمره‌ی هنر است؛ اما، هنر به هرترتیب کار خود را می‌کند؛ اما، متأسفانه باید بگویم که تئاتر دانش‌آموزی بیشتر با رویکردی داورمحور تولید و اجرا می‌شود و دانش‌آموزان به‌عنوان مخاطب سهمی از نمایش ندارند.
+چه پیشنهادی برای رونق تئاتر دانش‌آموزی دارید؟
-پیشنهادی که به‌نظرم می‌رسد این است که در مدارس، تئاتر را سوای جشنواره‌ها کار کنند. حتماً نباید تئاتر را برای جشنواره‌ها تولید کرد. اول بیایند و تئاتر را برای دانش‌آموزان خود مدرسه اجرا کنند؛ حالا اگر جشنواره‌ای هم در این بین بود، هم تئاتر آماده‌ی ارائه دارند و هم مخاطب واقعی برای دیدن تئاتر در مدرسه وجود داشته است.
+تئاتر دانش‌آموزی برایتان یک تجربه‌ی جدید بوده، اگر باز هم پیش بیاید تئاتر دانش‌آموزی کار می‌‌کنید؟
-من کار با دانش‌آموزان را دوست دارم. اما، نه کاری که بخواهم به‌مدت یک هفته آماده‌ی اجرا کنم. مدرسه‌ها هرسال منتظر بخشنامه‌ی جشنواره می‌مانند؛ این درصورتی است که تئاتر مدرسه‌ها هرساله اجرا می‌شود؛ پس بهتر است در طول سال تمرین‌هایی برای بازیگران نمایش در نظر بگیرند که این‌طور هم فرصت کافی برای به ثمر رساندن یک نمایش حداقل ایده‌آل داشته باشیم و هم این‌که به درس دانش‌آموزان لطمه‌ای وارد نشود که مجبور باشیم کاری را به‌صورت فشرده جمع‌وجور کنیم. یک نکته هم در این‌جا بگویم! ما حدود 2 سال است که مؤسسه‌ی هنرهای نمایشی (مؤسسه هنرمعاصر ترشیز) را در کاشمر راه انداخته‌ایم. ما در این مؤسسه آمادگی همکاری با تمام مدارس آموزش‌وپرورش را داریم. می‌توانیم در این مؤسسه دوره‌های آموزشی برگزار کنیم و یا مربی فنی تئاتر به مدرسه‌های معرفی کنیم تا به این طریق هنر نمایش در مدرسه‌ها رنگ و روی تخصصی‌تر به خود بگیرد.
.JPG)
نوشتن نظر:
ارسال پاسخ