هزینه هایی که در کاشمر به کار خیر « ختم» می شود
خداوند در قرآن می فرماید: « بسا چیزی را خوش ندارید و آن برای شما خیر است و بسا چیزی را دوست دارید و آن برای شما بد است.»
یکی از موضوعاتی که ما آن را خوش نداشتیم، آن را نقمت می دانستیم و از حضورش بی نهایت اذیت شدیم، ویروس کرونا بود که نزدیک سه سال با آن زندگی کردیم . این ویروس پیامدهای منفی همراه با خسارت های جسمی ، روحی و اقتصادی سنگینی را به همراه داشت. اما با همه مشکلات و تلخی ها این ویروس به ما انسان ها یاد داد که وضعیت اضطراری می تواند درسبک زندگی، هنجارها و آداب و رسوم تاثیرگذار باشد. باید گفت کرونا در کنار آثار منفی خود آثار مثبت هم داشت، در شرایط کرونایی برخی تجربه های مثبت به دست آوردیم. یکی از تجربیات مثبت تغییر سبک برگزاری مراسم سوگواری بود.
قبل از همه گیری کرونا هزینه های گزافی برای مراسم ختم صرف می شد. مراسم سوگواری و ختم چندی بود که تشریفاتی شده بود و روز به روز هم رقابتی تر می شد. تعداد مهمانان، نوع غذا، تعداد روزهای برگزای مراسم، تاج های گل و نوع پذیرایی در قالب مجلس ترحیم، پنجم، هفته، چهلم، عید اول و سالگرد هر روز شکل ویژه ای به خود می گرفت .هر چند کاشمرکمی از قافله این تشریفات دور بود و هنوز هم سبک سنتی خود را تا حدودی حفظ کرده بود ولی از گردونه رقابت خارج نبود.
کرونا که شروع شد محدودیت های ارتباطات اجتماعی به وجود آمد و در نتیجه امکان برگزاری مراسم وجود نداشت. خانواده متوفی موضوع مراسم ترحیم را یک نوع دِین می دانستند و از طرفی همه بر این باور بودند که با برگزاری مراسم هر چه بهتر و با شکوه تر از متوفی بیشتر از وی قدرشناسی کرده اند. حالا این دِین برگردن آن ها مانده بود و نمی دانستند چه کار کنند تا عزیز خود را ارج نهند. برای ادای این دِین بهترین گزینه اختصاص هزینه ها به کارهای خیر بود.
هر کس به فراخور اعتقادش به کار خیر و تعریفی که از کار خیر داشت هزینه مراسم را برای همان کار مورد نظرش صرف می کرد. برخی به نیازمندان کمک کردند، برخی زندانیان جرایم غیر عمد را آزاد کردند خانواده‌های متوفی با این حرکت علاوه بر اینکه خانواده‌ی افردی که ناخواسته و بی گناه در زندان اسیر شده‌اند را شاد می‌کنند بلکه رضایت خدا و دعای خیر بندگان درحق مرحومین را نیز جلب می‌کنند.، برخی در مناطق محروم مدرسه ساختند و برخی اقدام به تهیه جهیزیه می کنند. اما به نظر می رسد بیشترین همت و کار خیر مردم کاشمر در حوزه ی سلامت بود هر چند از دیگر زمینه ها هم غفلت نکردند.
کم کم این کار گسترده شد و افراد بیشتری را به تفکر واداشت که صرف هزینه های بی مورد و زیاد دردی دوا نمی کند و می توانند با انجام کار خیر باقیات صالحات برای فرد متوفی باقی گذارند که عواید معنوی آن نصیب روح از عزیز از دست رفته شود. از این رو بعد از رفع محدودیت های اجتماعی کرونا باز هم در اهدای هزینه ها جهت امور خیر خللی به وجود نیامد.
مطالبی که ذکر شد به این معنا نیست که مردم کاشمر قبل از کرونا از کار خیر غفلت داشته اند ، کاشمری ها مردمی همدل و همدرد هستند که همیشه در حوادث و بحران های مختلف اجتماعی همیار و همراه آسیب دیدگان بوده اند. اما موضوع این است که بعد از کرونا بخشش اموال و در نظر گرفتن سهمی از هزینه مراسم برای امور خیر به عنوان یک سبک زندگی در بین همگان متداول شد .
امروزصفحات نشریات و صفحات شبکه های اجتماعی مزین به کمک های مردمی در حوزه های مختلف است . یک نفر 100 میلیون تومان از هزینه ترحیم پدرش را به حوزه سلامت اهدا کرده، دیگری 60 میلیون، آن دیگری 45 میلیون و یا هر چقدر در توان داشته است به حوزه سلامت کمک کرده است، مبلغ بیش از ۱۷ میلیارد ریال به صورت نقدی و ۱۳ میلیارد ریال به صورت وام صندوق های قرض الحسنه به جشن گلریزان اهدا می گردد، هزینه مراسم در ساخت مدرسه صرف می شود و یک خانواده هزینه مراسم ترحیم پدرشان را صرف خرید 10 سری جهیزیه می کند و ...
این خبرها از آنجا که حس مسئولیت پذیری آحاد جامعه را نسبت به یکدیگر نشان می دهد خوشایند است. از این که می فهمی هنوز مردم نسبت به بی تفاوت نیستند و درد هم را حس می کنند مقبول است. و وقتی گرهی از کار خانواده ای باز می شود یا لبخندی بر لب کودکی می نشیند یا فردی سلامت خود را راحت تر و بدون دغدغه های بی شمار به دست می آورد اهمیت این کارها دو چندان می شود.
.jpg)
.JPG)
نوشتن نظر:
ارسال پاسخ