نیم نگاهی به رقابت‌های درون گفتمانی جریان اصولگرا

جهان تا جنبشی دارد رود هر کس به راه خود
عقاب پیر هم مست است و گرم اندر نگاه خود
نیما یوشیج اجازه می‌خواهم نیم نگاهی به رقابت‌های درون گفتمانی نیروهای اصولگرای دیار ترشیز بزرگ داشته باشیم و چنانچه مقدور باشد از همه کسانی که به این مشی و مرام اعتقاد دارند و احترام...

جهان تا جنبشی دارد رود هر کس به راه خود
عقاب پیر هم مست است و گرم اندر نگاه خود
نیما یوشیج

اجازه می‌خواهم نیم نگاهی به رقابت‌های درون گفتمانی نیروهای اصولگرای دیار ترشیز بزرگ داشته باشیم و چنانچه مقدور باشد از همه کسانی که به این مشی و مرام اعتقاد دارند و احترام می‌گذارند، تقاضا شود که از ادامه‌ی رقابت دوستانه در کنار یکدیگر غافل نشوند.
انتظار است هر گروه، هرطیف، هر تشکل و بهتر است بگوییم هر باندی که اظهار می‌کنند، انقلابی یا اصولگرا هستند و به آرمان‌های اصولگرایی و ارزش‌های انقلابی وفادار هستند، همه دست در دست یکدیگر دهند و برای رسیدن به اهداف مشترکی که در نهایت منجر به بهبود وضعیت جامعه، وضعیت حال و روز مردم می‌شود از تلاش روزافزون غافل نشوند.
مشکلات فعلی در بحث حفظ وحدت که این روزها دامنگیر اصولگرایان شده است مربوط به منطقه ترشیز کهن نیست، بلکه در کل کشور عمومیت دارد، ما در سطح کشور هرچه دلتان بخواهد جمعیت، کانون، سازمان، تشکل، انجمن، مجمع، جبهه و حزب داریم، اکثرا جدا از هم کار می‌کنند، معمولا در آستانه ی هر انتخاباتی دور هم جمع می شوند، برخی بدون سهم خواهی، برخی با گرفتن سهمی ناچیز، با یک هویت قدیمی یا جدید زیر یک پرچم جمع می شوند، اما این هم افزایی که بنا به ضرورت در آستانه ی انتخابات صورت می گیرد، به دلایل متعددی خیلی پایدار نمی ماند و اکثرا پس از پیروزی در ادامه کار به مشکل بر می خورند، گاهی از دل یک تشکیلات عده اندکی تمامیت خواه از حرکت در مسیر درست امتناع می ورزند، حب جاه، منافع شخصی گاهی انسان را از پیمودن مسیر صداقت باز می داردو افراد را به ورطه‌ی افراط و تفریط می کشاند، افرادی که با عدم صداقت به هر شکلی باعث تغییر مسیر به نفع خودشان می شوند، متوجه این نکته ی ظریف نیستند که دارند در برابر واقعیت های سیاسی ایستادگی می‌کنندو عاقبت در بزنگاه های انتخاباتی با بی مهری همراهان و یاران قدیمی مواجه می شوند و هنگام رویارویی باچنین امری بیش از گذشته دست به اقدامات تندروانه و افراط گرایانه می زنند غافل از اینکه در حوزه ی سیاست، مشاجرات بیش از حد سیاسی به آزردگی خاطر مردم در سیاست منتهی می شود.
به نظر می‌رسد در آستانه انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی اصولگرایانی که ۴ سال پیش زیر پرچم« شورای همدلی و هماهنگی نیروهای انقلاب ترشیز بزرگ» فعالیت می‌کردند، دچار انشقاق شده اند، در آن دوره مصلحت ایجاب می‌کرد افرادی که اصل را انقلابی بودن می دانستند و خیلی وقت‌ها ترجیح می‌دهند ادامه مسیر سیاست ورزی را بدون نام اصولگرایی تحت هر عنوانی ادامه دهند، در این دوره مایل به همکاری با این جمع نباشند، شاید گزینه منتخب آنها مشخص است و ضرورتی نمی‌بینند که مثل گذشته در یک فرایند حساب شده دست به انتخاب گزینه ای جدید بزنند،برخی از این بزرگواران اعتقاد دارند : «ما به نیروی سیاسی نیاز نداریم، ما به نیروی انقلابی نیاز داریم» این تفرق ممکن است باعث شود، یک گروه با گرفتن ژست‌های انقلابی، مشروعیت و مقبولیت و وجاهت سایر گروه‌های اصولگر را زیر سوال ببرد در حالی که انقلابی بودن و اصولگرایی دو واژه ی منفک از هم نیستند.
انقلابی عمل کردن به یک دسته خاص محدود نمی‌شود بلکه دایره‌ای بزرگ از ملت ایران را به خود اختصاص می‌دهد، هر شهروند و هر نیرویی که در سایه نظام جمهوری اسلامی در این کشور از مزایای حقوق شهروندی برخوردار است و تداوم حیات انقلاب اسلامی را باور دارد یک انقلابی است.
انقلابی عمل کردن به معنای عدم صبوری در برابر مخالف نیست، انقلابی عمل کردن تناسب زیادی با ارزش‌ها و آرمان‌هایی دارد که از ابتدای انقلاب تا امروز، مورد توجه مردم بوده است، توجه به اقشار ضعیف یکی از آرمان‌های انقلاب اسلامی بوده است، انقلابی کسی است که در مقابل گرسنگی توده‌های مردم احساس مسئولیت می‌کند و برای کمک به محرومان به دنبال راه چاره‌ای انقلابی و جهادی است، کارهای هیجانی بدون پشتوانه فکری را نمی‌شود کار انقلابی و جهادی تلقی کرد، مفهوم کار انقلابی یعنی کار با فکر و تدبیر به علاوه تلاش مضاعف.
شایسته است اصولگرایان سنتی و پیشکسوت و شناخته شده و امتحان پس داده، که در بین آنان هم نیروهای انقلابی زیادی وجود دارد و همه نیروهای انقلابی شناخته شده ای که تحت عنوان گروهی مشخص فعالیت می‌کنندبا هوشیاری لازم با توجه به شرایط موجود از هرنوع مساعدت لازم برای رسیدن به وحدتی یکپارچه دریغ نورزند، در غیر این صورت مراقب باشند ضمن رعایت قواعد بازی، سرگرم تخریب یکدیگر نشوند، گاهی صحبت از توانمندی و آرمان های واقعی قابل اجرا درجامعه بهترین ابزار برای معرفی یک جمع به مردم است، از اهمیت و ارزش رقابت سالم در عرصه ی انتخابات نباید غافل شد.