در کار جمعی رسیدن به وحدت سخت نیست

همرهی شـرط است اندر کارها
تا رســد آسـان به منـزل بـارها
رشید یاسمی
از بدو پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون، شاهد برگزاری ۱۱ دوره انتخابات در سطح مجلس شورای اسلامی بودیم و اینک در آستانه برگزاری دوازدهمین دوره در یازدهم اسفند ۱۴۰۲ خواهیم بود، هر نوع رفتار انتخاباتی که از جانب جریانات سیاسی و جناح‌ها و احزاب در سطح جامعه مشاهده می‌شود، نوعی کنش سیاسی است که بر اساس اعتقادات و سلایق متعدد موجود در سطح جامعه رخ می‌دهد و همه این اتفاقات می‌تواند نشانگر یک نوع بالندگی و پویایی مبتنی بر اراده مردم و حاکمیت مردم سالاری باشد.
لزوم توجه به نحوه برگزاری انتخابات و خروجی آن برای جامعه و مردم یکی از مهم‌ترین نمونه‌های شاخص رفتار سیاسی یک نظام است، در اصل چهارم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران آمده است:« کلیه قوانین و مقررات مدنی، جزایی، مالی، اقتصادی، اداری، فرهنگی، نظامی، سیاسی و غیر..... این‌ها باید بر اساس موازین اسلامی باشد، اصل ششم و اصل پنجاه و ششم قانون اساسی، اداره امور کشور را متکی به آرای عمومی و انسان را بر سرنوشت خویش حاکم می‌داند، در مجموع پایه‌های نظام جمهوری اسلامی بر دو اصل جمهوریت و اسلامیت استوار است، قطع یقین رشد و ارتقا و سربلندی و اوج گرفتن نظام جمهوری اسلامی، ارتباطی مستقیم با اجرای درست این دو اصل در کنار یکدیگر دارد.
نیم نگاهی به رفتارهای سیاسی و گفتمان غالب در کارزار رقابت‌های انتخابات کل جریانات سیاسی در گذشته بیندازید، گاهی یک عده که شاید نفعشان در دم زدن از دین است جانب اسلامیت را می‌گیرند، روزگاری یک عده که فکر می‌کردند مسلمانی دیگر از مد افتاده است جانب جمهوریت را می‌گرفتند در حالی که حفظ اسلامیت و جمهوری نظام اسلامی در کنار یکدیگر بدون آنکه دستاویز افرادی با اغراض شخصی حداقل به منظور قرار گرفتن در پست‌های مدیریتی قرار گیرد، قابل احترام است و همه باید به موازین آن پایبند باشند.
با این نگاه همه شهروندانی که نظام جمهوری اسلامی را قبول دارند و حاضرند در چهارچوب قوانین آن به ویژه قانون اساسی به مردم خدمت کنند باید در صحنه انتخابات به صورت موثر نقش ایفا کنند.
در همین راستا، اصل احترام مشترک و عمل متقابل در مناسبات کار جمعی و گروهی، امری پسندیده و اساسی و قابل اهمیت است، در کار جمعی همه باید برای حفظ منافع طرفین کوشش کنند، اصل احترام مشترک، منصف بودن است، وقتی سلایق مختلف برای رسیدن به یک هدف، برای رساندن یک بار به سرمنزل مقصود، احساس می‌کنند به کمک هم نیاز دارند اولین شرط آن این است که به یکدیگر اعتماد کنند و از هر نو سوءظن که باعث تشدید اختلافات می‌شود پرهیز کنند، وقتی که افراد به یکدیگر ظنین می‌شوند با هم کنار نمی‌آیند و وقتی با هم کنار ‌نمی آیند به یکدیگر بدبین می‌شوند،درنتیجه جمع متفرق می شود، به گروه‌های اندک تقسیم می‌ شود، گروه‌های اندکی که دچار خود بزرگ بینی شده و از مواضع خود کوتاه نمی‌آیند، این نوع اتفاقات در بین هر جمعی که رخ دهد به منزله گردابی هلاکت بار است که باعث نابودی آن جمع می‌شود.
اخیرا به گزارش نامه نیوز، عباس سلیمی‌نمین، تحلیلگر سیاسی گفت: «به مسئله انتخابات هر نگاهی داشته باشیم، حتما وحدت نشان از تعقل‌گرایی و احترام به کار جمعی است. به همین دلیل هم تأثیر مستقیم در انگیزه‌بخشی به رأی‌دهندگان دارد. اگر رأی‌دهندگان احساس کنند در یک روند سیاسی هر کسی ساز خود را می‌زند، تصور می‌کنند آن‌ها انگیزه خالصی برای خدمتگزاری ندارند و مسائل خودشان برایشان اهمیت دارد؛ بنابراین بی‌انگیزه می‌شوند. اگر واقعا به مشارکت اهمیت قائل هستیم و مشارکت را بحثی کلیدی در انتخابات می‌دانیم طبیعتا خارج‌کردن طرفداران از سردرگمی و جلوگیری از بی‌انگیزگی یکی از شاخص‌های مهم است».
این تحلیلگر مسائل سیاسی، همچنین، بیان کرد: «حتی ما باید برای اصلاح‌طلبان هم آرزو کنیم به وحدت برسند و مخاطبان خود را از سرگردانی بیرون آورند و در انتخابات به صورت گسترده شرکت کنند. اگر به منافع ملی پایبند هستیم و منافع ملی را درک می‌کنیم، باید وحدت را برای همه بخواهیم. باید به همه توصیه کنیم که وحدت باعث می‌شود جامعه دلگرم به انتخابات شود و به سمت شادابی سیاسی حرکت کند. حتی من باور دارم وحدت نباید یک تاکتیک انتخاباتی برای رأی‌آوری باشد، وحدت استراتژی است. نباید این طور باشد که در موقع خطر به سمت وحدت برویم و باید بدانیم وحدت در هر شرایطی لازمه شادمانی سیاسی جامعه می‌شود.»