مشکلات معلمان و انتظارات جامعه
.jpg)
محبوبه وزیری
همه قوانین روی کاغذ خوب هستند، عالی هستند، عقلانی هستند، طراحان آن درست فکر کرده اند و آن قانون را نوشته اند . ولی در مرحله اجرا معمولاً خوب از کار در نمی آیند. علت را باید در چگونگی اجرا و نظارت و ارزیابی جست.این نوع قوانین زیادند و ما هر کدام به نحوی از انحا با آنها سر و کار داشته ایم . برای روشن شدن موضوع مثالی را در اینجا ذکر می کنم که هر کس فرزندی مدرسه ای دارد با آن آشناست.
طرح حذف نمره و حذف تکرار پایه از مدارس ابتدایی یکی از طرح هایی است که روی کاغذ خیلی زیبا و درست است. بیایید به جای طراحان این ایده و طرح فکر کنیم.در این طرح روحیات کودک در نظر گرفته شده و تبعات و یا آسیب های روانی که به خاطر کم بودن نمره ممکن است یک دانش اموز متحمل شود از زندگیش حذف شده است. تا اینجا باید به طراحان آفرین گفت.
اما این طرح در مرحله اجرا خوب از کار درنیامد. علت چیست؟ آیا طراحان فقط می خواستند یک طرح فانتزی و خوشایند ارائه کنند که نوعی تبلیغ برای خودشان باشد؟ آیا معلمان علاقه ای به همکاری نداشته اند؟ آیا جامعه پذیرای طرح های جدید نیست؟ یا ساختار و ابزار و کارشناس لازم در هنگام اجرای طرح موجود نبوده است؟
باید گفت در جامعه ما بدون در نظر گرفتن نیازهای ابتدایی برای اجرای یک طرح شروع به اجرای طرح مربوطه می شود و تنها کاری که انجام می شود سخنرانی پشت سخنرانی است. تصور جامعه و یا مسئولین مربوط این است که اگر کلمات قشنگی در سخنرانی ها استفاده کنند طرح ها اجرایی می شوند.
می دانیم که همه دانش آموزان از یک بهره هوشی یکسان برخوردار نیستند و در یک نُرم اجتماعی چند درصد از افراد هوش متوسط دارند، به خوبی از عهده یادگیری در کنار بقیه دانش آموزان بر نمی آیند و نیاز به کلاس های جبرانی دارد تا مشکل یادگیری آنها برطرف شود. برای اکثر دانش آموزان ضعیف کلاس جبرانی مهیا نشد.
برای چنین دانش آموزانی رفتن به کلاس بالاتر باعث ایجاد استرس مداوم عدم یادگیری و حتی کم توانی نسبت به بقیه می‌شود که به مراتب آسیبش از نمره کم کلاس های پایین تر بیشتر خواهد بود. باز هم می‌دانیم که امسال مدارس بعد از دوسال حضوری شد و دانش آموزانی به کلاس های دوم و سوم یا بیشتر در مقاطع ابتدایی پا گذاشتند که در فضای مجازی بسیار کمتر از آنچه در مدارس می آموزند یاد گرفتند.
از طرفی گفته می شود آموزش و پرورش ظرفیت ۱۶ میلیونی دانش آموزامسالش را با یک میلیون معلم پیش می‌برد. شنیده‌ها حاکی از این است که کلاس های مقطع ابتدایی با ۳۰ تا ۴۰ دانش آموز در سطح شهرستان کاشمر تشکیل شده است. خبر گویای این است که هر معلم هر ساعت باید حداقل ۳۰ کودک پر جنب و جوش را ساکت نگه دارد و با آنها درس دهد. از شما خوانندگان گرامی سوال می کنم آیا این معلم به جز کنترل دانش آموز و تدریس کار دیگری می تواند انجام دهد؟ آیا اگر دانش آموز دیرآموز در کلاسش باشد می تواند او را همراهی کند و یا مجبور است اکثریت دانش آموزان را در نظر بگیرد و خواه یا ناخواه دانش آموز دیرآموز نادیده گرفته خواهد شد؟
با همه تفاسیری که گفته شد . طرح جدیدی در آموزش و پرورش به نام «آموزش و پرورش تمام ساحتی» در حال اجراست. گفته می شود : سند تحول بنیادین دارای شش ساحت؛ ساحت تربیتی اعتقادی، عبادی و اخلاقی، تربیت اقتصادی و حرفه ای، تربیت علمی و فناوری، تربیت اجتماعی و سیاسی، تربیت زیستی و بدنی و تربیت زیبایی شناختی و هنری است. وزیر آموزش و پرورش با حضور در برنامه «به وقت ایران» گفت: تحقق «مدرسه صالح» و «تربیت دانش آموز تمام ساحتی» در تراز سند تحول بنیادین، از جدی ترین برنامه های آموزش و پرورش در دولت سیزدهم است. وی افزود: «مدرسه صالح»، مدرسه ای است که دانش‌آموزان را برای موقعیت‌های یادگیری آماده و استعدادهای دانش‌آموزان را در ساحت‌های شش‌گانه شکوفا می کند، بخش اعظم کار این مدرسه، «مشارکت» است و رسیدن به «مدرسه صالح» در تراز سند، یکی از برنامه‌های جدی آموزش و پرورش در دولت سیزدهم است.
باز هم سوال این است؟ چه ملزوماتی برای اجرای این طرح اندیشیده شده است؟ چه هدف های رفتاری برای رسیدن به نتایج تبیین شده است؟ چند کارشناس برای اجرای این طرح در نظر گرفته شده است؟ چه آموزش هایی ارائه شده است؟ شاخص اینکه فردی توانسته این ساحت ها را محقق کند، چیست؟
امیدوارم هر طرح جدید و زیبایی فقط روی کاغذ و سخنرانی ها تجلی پیدا نکند و موفقیت طرح های خوب را در عمل شاهد باشیم.
.jpg)
.jpg)
.JPG)
نوشتن نظر:
ارسال پاسخ