لازمه تامین سعادت ملت داشتن برنامه است

تو به طلسم چون و چنـد
عقل تو در گشـاد و بنـد
مثل غزالــه در کمنــد
زار و زبـون و دردمنـد
ما به نشیمن بلند، می نگریم و میرویم
اقبال لاهوری
تا برگزاری چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری- جمعه هشتم تیر ماه ۱۴۰۳ - سه هفته بیشتر وقت نمانده است، « چنگال شاهین قضا» به رئیس دولت سیزدهم اجازه نداد بیش از سه سال بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زند و این کرسی یک سال زودتر از موعد مقررخالی شد، در کشور ما به جرات می‌توان گفت، برگزاری انتخابات جزئی از هیجان انگیزترین بخش سیاست است، انتخابات ریاست جمهوری، انتخابات مجلس شورای اسلامی وانتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا همیشه بسیاری را به دنبال خود کشانده و خواهد کشاند، از چپ تا راست از مدعی اصولگرایی تا اصلاح طلبی، چنانچه با واکنشی منطقی به موضوع ثبت نام‌ها، نیم نگاهی داشته باشیم، مراجعه ۲۸۷ نفر برای ثبت نام کرسی ریاست جمهوری، سونامی کاندیداتوری نمایندگان ادوار مختلف مجلس شورای اسلامی و همچنین ثبت نام فقط ۵ وزیر از یک کابینه همفکر و همدست نشان می‌دهد که در فضای سیاسی کشور، احزاب فعالیت چندانی نداشته و ندارند و جای خالی احزاب برای معرفی شخصیت‌های تاثیرگذار به شدت در عرصه اجتماعی خالی است، ثبت نام نهایی ۸۰ نفر برای کاندیداتوری می‌تواند بیانگر این نکته ظریف باشد که در جامعه ی نامتعادل هر کس فارغ از دیگری ساز خود را کوک می‌کند و سیاست‌زدگی، انتخابات زدگی و نامزد بازی بدون اولویت قائل شدن به افکار عمومی گریبانگیر مردم ایران شده است، خیلی‌ها الله بختکی به صحنه می‌آیند تا یک من هستم ظریفی نشان دهند، این نوع اتفاقات در عرصه ی سیاست نشانگر نوعی بی برنامگی در سطح جامعه است.
به نظر می‌رسد در چند دهه گذشته، نه اصلاح طلبان و نه اصولگرایان، هیچ یک برنامه خاصی برای دستیابی به اهداف خود نداشته و نیز ندارند، بی برنامگی گریبان تمامی جناح‌ها و گروه‌های سیاسی ایران را گرفته است، حکومت کردن بیش از هر چیز به یک برنامه نیاز دارد و برنامه نیازمند تعیین برخی اهداف اصلی شیرازه‌ای است اما هیچ جناحی در ایران آشکارا دارای یک برنامه منظم و منسجم که بتوان از روزنه‌های آن آینده‌ای دست کم نه چندان دور را مشاهده کرد ندارد، تامین سعادت ملت نیاز به داشتن اهداف کوتاه مدت و دراز مدت و تدوین استراتژی‌های دوربرد و کوتاه‌برد و میان برد دارد، به نظر شما کدام جناح قادربوده است بدون سوار شدن بر اسب احساسات و دادن وعده‌های شیرین و آبدار سر خرمن، بدون عوام فریبی و موج سواری مبتنی برموج سازی رقیبان، فراتر از سیاست زدگی‌های روزمره، با عقلانیت و محاسبه عقلانی برای تامین سعادت ملت گامی بردارد؟
این مشکلات مربوط به امروز و دیروز نیست بخش نخست گفتگوی محمد جواد لاریجانی را در روزنامه جام جم 31 اردیبهشت1381 نگاه کنید، 22 سال پیش وی به صراحت می‌گوید : «نه چپ ها حکومت داری بلدند نه راست ها»، به اعتقاد وی جناح چتری است که در زیر آن گروه‌های کوچک و بزرگ سیاسی که هر کدام تشکیلات خودشان را دارند، جمع می‌شوند، چرا جمع می‌شوند، این جمع شدن یا به سبب اشتراک در فکر و ایده است، یا به خاطر اشتراک در منافع سیاسی، وی معتقد است کار سازمان یافته سیاسی در ایران باید از حالت جناح به حالت حزب در بیاید، جناح برای ائتلاف‌های کوتاه مدت اشکال ندارد، مثلاً وقتی ۳ یا۴ حزب بزرگ به مجلس وارد می‌شوند برای اینکه ائتلافی با هم داشته باشند یک جناح درست می‌کنند اما برای دوام ساختار سیاسی ساختار جناحی جوابگو نیست، ساختار جناحی استحکام لازم را ندارد، ما باید ساختار حزبی داشته باشیم آن هم حزبی که لااقل در سه رکن مهم تلقی از دین، تلقی از حکومت و تلقی از توسعه، مشترک باشند هیچ حزبی نمی‌تواند برای خود تعریف کند بدون اینکه در این سه مورد تئوری داشته باشد، هویت تعریف کند و الا احزاب به دکان‌های سیاسی تبدیل می‌شوند،
اگر جناح‌های سیاسی به این قضیه توجه کنند که مردم انتظار کار دارند، هم جناح راست و هم جناح چپ به سمت ساختن خود خواهند رفت، یعنی هر جناحی نیروهای لایق‌تری به مردم در انتخابات شوراها، مجلس و انتخابات ریاست جمهوری عرضه کند، برنده خواهد شد،
در بحث تقدم توسعه سیاسی بر توسعه اقتصادی یا بالعکس وی معتقد است که مردم انتظار سامان دادن به وضعیت اقتصادی را دارند، نه اینکه وضع سیاسی را نادیده بگیرند اما سامان دادن به وضع اقتصادی اولویت دارد، در همین گفتگو در بحث اهمیت دموکراسی به اعتقاد وی، ما نباید به دموکراسی به عنوان یک امامزاده نگاه کنیم، دموکراسی یک روش حکمرانی است، ماسه انتظار بزرگ از دموکراسی داریم، 1- امکان بروز خودکامگی را پایین بیاورد ۲ -مینه‌های مشارکت مردم را بالاتر ببرد ۳ -شانس تصمیمات درست‌تر را بالا ببرد انتظارات ما از دموکراسی باید واقع بینانه باشد.

به زعم نگارنده هر جناحی که برای اداره ی کشور بر اساس لیاقت و شایسته سالاری مدیران و مسئولانش را انتخاب نکند، محکوم به شکست است .