همراز
- سلام . وقت بخیر . برای فرزند 9 ساله ای که در کارهای خانه مثل نظافت و کمک به مادرحرف شنوی ندارد راهنمایی بفرمایید .
سلام و آرزوی سلامتی برای شما عزیز و خانواده محترمتان. دقت کنید بیشترین عوامل حرف شنوی نداشتن کودکان به شیوه والدگری والدین برمی گردد. اگر می خواهید فرزند حرف شنويی داشته باشيد از امروز این موارد را به خوبی رعایت بفرمایید :
- با او واضح و شفاف صحبت کنید یعنی هم به او بگویید که چه کاری می خواهید انجام دهد؟ و هم به او بیاموزید که چگونه آن کار را انجام دهد؟ مثلاً وقتی خواهید اطاقش را مرتب کند، طریقه ی انجام این کار را نیز برایش بازگو کنید. به عنوان مثال: لطفا پتو و روتختی رو صاف کن یا مرتب کن، لباسهای کثیفت را داخل حمام و لباسهای تمیزت رو داخل کمد بگذار، اسباب بازیهات رو روی قفسه و کتابهات رو در جای خود قرار بده.
در این صورت کودک می داند از کجا و چطور شروع کند. وقتی او نداند که منظور شما چیست؟ نمی تواند فرمان شما را اجرا کند، این امر باعث سوءتفاهم شما شده و تصور می کنید که او لجبازی می کند و حرف گوش نمی کند پس حتما موارد گفته شده را رعایت بفرمایید. موفق و سربلند باشبد .
2- سلام و تشکر فراوان . لطفا بفرمایید آیا گوشی و اتاق و کمد و رمز اینستا و کیف و وسایل فرزندان جزو حریم خصوصی آنان حساب می شود ؟
سلام و احترام متقابل خدمت شما عزیز . نمی دانم آیا شما نوجوانی هستید که از سرک کشیدن و نظارت والدین به ستوه آمده اید و انتظار دارید پاسخ من مطابق میلتان باشد و بروید به والدین این صفحه را نشان دهید! یا خودتان والد هستید و می خواهید راه درست را بدانید! به هرحال پاسخ یکی است. من بنا را بر استفاده عموم می گذارم .
والدین پیش از خرید و در اختیار قرار دادن تلفن همراه برای نوجوان باید به او بگویند که تلفن همراه و رمز آن حریم خصوصی نوجوان نیست و پدر و مادر باید رمز گوشی نوجوان را تا حدود سن ۱۷، ۱۸ سالگی داشته باشند. این به آن معنا نیست که والدین حق دارند جزء به جزء محتوای گوشی نوجوان را چک کرده و چت های نوجوان با دوستانش را بخوانند اما باید از کلیات محتوای تلفن همراه او آگاه باشند.
اتاق، کمد، چیدمان اتاق، کثیفی و تمیزی اتاق، دفترخاطرات، چت و گفتگوی نوجوان با دوستانش در تلفن همراه همگی حریم خصوصی نوجوان محسوب شده و اگرچه والدین باید از«کلیات» آنها باخبر باشند اما «کنکاش» و جستجوی بیش از حد در جزئیات موارد یاد شده، مصداق ورود به حریم خصوصی نوجوان محسوب شده و منجر به دلخوری، بی‌اعتمادی و حساسیت بیش از اندازه نوجوان می‌شود. اگرچه حریم خصوصی به این معنا است که اتاق نوجوان برای او است و این اتاق می‌تواند به هم ریخته باشد، به سلیقه نوجوان چیده شود و والدین نمی‌توانند بدون اجازه نوجوان کمد او را بگردند و یا بدون اجازه و بدون در زدن وارد اتاقش شوند اما این حریم خصوصی به این معنا نیست که نوجوان می‌تواند کلید اتاق را داشته و اتاق خود را قفل کند. به والدین توصیه می‌شود کلید را از روی در اتاق بردارند و به طور کلی در دوران نوجوانی بهتر است اتاق نوجوان کلید نداشته باشد تا والدین بتوانند به او دسترسی داشته باشند ولی فراموش نکنیم که پیش از ورود به اتاق نوجوان که حریم خصوصی او محسوب می‌شود حتما باید در بزنیم.
بهتر است والدین از ابتدا قوانینی خانوادگی وضع کنند و در صورت عدم رعایت قوانین تبعاتی نیز برای نوجوان در نظر بگیرند. نمی‌توان ناگهان برای نوجوان ۱۶ ساله قوانینی وضع کرد. این قوانین باید در کودکی وضع شود
باید قوانین مناسبی برای ساعت خواب و گرفتن گوشی از نوجوان، استفاده از اینترنت و... وضع شود و والدین نسبت به این قوانین بسیار سخت گیر باشند تا با دیدن اولین نشانه های نقض قوانین نسبت به آن هوشیاری به خرج دهند.
این تصور که والدین فکر می‌کنند می‌توانند از تمام مسائل نوجوان آگاه باشند تصور غلطی است چراکه نوجوان تمام مسائل خود را به والدین نخواهد گفت.
والدین باید بتوانند با رابطه دوستانه و حفظ حریم خصوصی به نوجوان نزدیک شوند و بر اساس رابطه درستی که با او برقرار می‌کنند شرایطی ایجاد شود که نوجوان برخی مسائل خود را با والدین مطرح کند. در غیر این صورت ما نمی‌توانیم برای نزدیک شدن به نوجوان و پی بردن به مسائل نوجوان در کیف و لباس و کمد و اتاق او کنکاش کنیم چراکه این کارها منجر به حساسیت و ناراحتی نوجوان می‌شود؛ بنابراین هرچه والدین بیشتر رابطه خوبی با نوجوان داشته باشند، نوجوان به آنها بیشتر اطلاعات خواهد داد. با آرزوی عاقبت بخیری و شادی برای تمام والدین و فرزندان وطنم
.jpg)
.JPG)
نوشتن نظر:
ارسال پاسخ