عمر دو هفته نامه سرو کاشمر به 18 سالگی رسید

در جـدول ایـن خط قیاسـی
می‌کوش به خویشتن‌شناسی
نظامی گنجوی۱۷ سال از آغاز فعالیت دوهفته نامه ی سرو کاشمر می گذرد، 17 سال است پا به پای مردم و برای مردم، به عشق مردم، بدون هیچ چشم داشتی و بدون هیچ منفعت مادی ، به صورت مرتب، بدون وقفه، پیوسته و آهسته قلم زدیم و سعی داشتیم آیینه ی انعکاس توانایی ها، رنج‌ها و دردهای مردمان خوب و دوست داشتنی دیار ترشیز کهن باشیم، نوشتن از انتظارات، نوشتن از توقعات، نوشتن از آرمان‌هایی که باید به آن رسید و هنوز با آن فاصله داریم، آرمان‌هایی که برای ساختن یک جامعه ایده‌آل، برای احساس خوشبختی در طول عمر، جزء لاینفک اعتقادات ملی و مذهبی مردم است کاری ساده‌ نیست، معرفی نیازهای یک منطقه، معرفی شخصیت هایی که به منزله ی گنج های زیرخاکی این بوم و دیار، آرام و بی صدا در حال پیر شدن هستند و همچنان در جامعه نا شناخته مانده اند،یا از یادها رفته اند، معرفی برترین علمای دیارمان، هنرمندان،ورزشکاران، چهره های شاخص و تاثیرگذار که هر کدام به سهم خودشان مایه ی غرور و افتخار یک منطقه هستند، کمترین کاری است که نشریات محلی بدون هیچ منتی انجام می دهند، خدا را شکر دیار ترشیز کهن به مدد مردمان فرهیخته ای که ارزش کارهای فرهنگی را به خوبی درک می کنند از نعمت داشتن چندین رسانه ی مکتوب مؤثر در سطح منطقه برخوردار است، نشریاتی که دست اندرکاران آن بدون هیچ توقعی عاشقانه در عرصه مطبوعات فعالند.
تاکنون ۱۷ سال است که مشکلات مادی نشریه را به تنهایی حل کردیم، اینکه پس از ۱۷ سال کار مداوم متولیان امر برای رفع برخی چالش‌های اقتصادی، رفع مشکلات مالی نشریات اهمیتی قائل نمی‌شوند برایمان مهم نیست، همگان بر این نکته به خوبی واقفند که یکی از دلایل رشد کشورهای پیشرفته اهمیت ویژه‌ای است که برای رسانه‌ها قائل هستند زیرا معتقدند که رسانه‌ها بیشترین قدرت اثرگذاری در یک مملکت را در بحث توسعه ی متوازن و افشاگری و جلوگیری از فساد به هر شکل رایج را دارند، در این مدت چالش‌های اقتصادی، فشارهای سیاسی و موانع اجتماعی باعث نشده است تا از درج هر نوع اخبار و اطلاعاتی که بتواند در بعد توسعه ی منطقه کارساز باشد به خاطر اینکه ممکن است یک نفر خوشش بیاید یا بدش بیاید دریغ ورزیم، همواره تلاش کرده‌ایم تا صدای واقعی مردم و بازتاب خواسته‌های آنان باشیم، براین باوریم که یکی از کمترین وظایف ذاتی ما انعکاس صدای حق‌طلبانه مردم و طرح ایده‌های ارزشمندی است که به پیشرفت و توسعه دیارمان کمک می‌کند و به همین خاطر هیچگاه قدمی از مواضع اصولی که به نفع مردم می‌باشد عقب‌نشینی نکرده‌ایم.
نشریات محلی طی ده دوازده سال اخیر به لحاظ گران شدن کاغذ و بالارفتن هزینه ی چاپ و افزایش حق بیمه و دستمزد عوامل دست اندر کار دچار مشکلات و معضلات اقتصادی بیشتری شده است، مسئولان بلندپایه با اینکه همواره بر لزوم توجه بیشتر به نشریات محلی تاکید می‌کنند اما عملاً هیچ نوع اقدام موثری انجام نمی‌دهند، حتی برای نشریاتی که سال‌ها سابقه فعالیت دارند و مشخص است که صاحبان نشریه دلسوزانه علاقمند به ادامه کارشان هستند از نظر تامین فضای فیزیکی مساعدتی صورت نمی‌گیرد، اقتصاد رسانه، تلاش برای بهره‌مندی و بهبود وضع معیشتی اصحاب رسانه و خبرنگاران سال‌هاست به بوته فراموشی سپرده شده است، متولیان امر با اینکه بارها اذعان نمودند که وظیفه نشریات محلی به مراتب سنگین‌تر و مهم‌تر از نشریات ملی و سراسری است و اقرار دارند که نشریات محلی به دلیل کارکردهای ویژه خود در حوزه مسائل بومی عمده‌ترین نقش را در شکل‌گیری رفتارهای اجتماعی در پایه‌ای‌ترین سطح خود دارا هستند ودر نحوه قضاوت و عکس‌العمل مردم در سطوح مختلف از این رهگذر به شکل غیر مستقیم نقش آفرین هستند اما دریغ از یک جو حمایت واقعی ازنشریات محلی، ۱۷ سال است که با وجود همه‌ی این تفاسیر دلسرد نشده‌ایم و همچنان به عشق مردم قلم می‌زنیم، امید است این عشق و محبت به مردم همواره پایدار بماند. امید است همواره به عنوان پلی ارتباطی بین مردم و مسئولان برای انتقال واقعیت‌ها به مخاطبان به مسئولیت خطیر اجتماعی خود عمل کنیم و همچنان قدردان محبت مردم دیار ترشیز باشیم. انشاالله