آخرین اخبار

تکدی‌گری در کاشمر؛ دردی که نیاز به درمان دارد

  این روزها اگر از خیابان های اصلی شهر کاشمر عبور کنید، متکدیان زیای را می بینید که هر کدام با روش خودشان در حال تکدی گری هستند. بیشتر این افراد تقاطع چهارراه ها و پشت چراغ قرمز ها  متمرکز هستند. این افراد در کاشمر چهارراه  خیابان بهبودی، هفده شهریور، چراغ قرمز خیاب...
کد مطلب : 213
دوشنبه, 18 دی 1402
15 بازدید
نویسنده : محبوبه وزیری

 

این روزها اگر از خیابان های اصلی شهر کاشمر عبور کنید، متکدیان زیای را می بینید که هر کدام با روش خودشان در حال تکدی گری هستند.

بیشتر این افراد تقاطع چهارراه ها و پشت چراغ قرمز ها  متمرکز هستند. این افراد در کاشمر چهارراه  خیابان بهبودی، هفده شهریور، چراغ قرمز خیابان باقری ، جلوداروخانه ها و کوچه های مطب پزشکان را انتخاب کرده اند. هر چند پراکندگی فقط به این مکان ها اختصاص ندارد و می توان آنها را با  ظرف اسپندشان یا درخواست مواد غذایی درهرمغازه ای دید.

حتما شما هم خاطرات زیادی از حضور متکدیان در شهر دارید. زنی عصا به دست به دنبال ماشین ها می دوَد ، پیرمردی که به شیشه ماشین می زند و درخواست کمک می کند، جوانی که اسپند می چرخاند و فردی که کنار در داروخانه نشسته و لیستی از نیازهایش را روی کاغذی نوشته است.

 حتما در حال پارک کردن ماشین یک نفر سرو کله اش ناگهان در کنارتان ظاهر شده تا از شما کمک بخواه یا در حال پیاده روی صدای یک نفر را شنیده اید که با طرح مشکلاتش توجه تان را به خود جلب کند. به یقین تاکنون چندین بار در ساعات مختلف یک یا گروهی ازز متکدیان در خانه تان را به صدا در آورده اند و از شما درخواست کمک کرده اند.

بعضی از متکدیان با تظاهر به نقص‌عضو در مکان‌های پرتردد گدایی می‌کنند؛ برخی هم با پوشش مناسب و از طریق چانه‌زنی با عابران و درخواست کمک مالی، کسب درآمد دارند و گاه ترفندشان جلب ترحم از طریق پوشیدن لباس‌های مندرس است. گروهی از گدایان با سوءاستفاده از اعتقادهای  مذهبی درآمد کسب می‌کنند؛ خواباندن کودکان در سطح معابر نیز از روش‌های دیگر تکدی‌گری به شمار می‌رود.

 

تکدی گری یک معضل اجتماعی

امروزه تکدی‌گری یکی از معضلات جامعه شناخته می‌شود که آسیب‌های جبران ناپذیری را به اجتماع وارد می‌کند. آنان که با گدایی کردن حیات می‌گذرانند، نه تنها به کار تولیدی نمی‌پردازند، یا خدمتی ارائه نمی‌دهند، بلکه در مسیر‌های انحرافی قدم می‌گذراند. در این حالت، جامعه آسیب‌دیده و مغشوش می‌شود و در نهایت راه برای هنجارشکنی هر چه بیشتر باز می‌شود. حضور متكديان در سطح شهر موجب نازيبا شدن چهره شهر به ويژه در انظار و نارضايتي شهروندان می گردد.

 

دلایل شکل گیری تکدی گری

بی شک افزایش مشکلات اقتصادی و معیشتی  و نبود اقدامات کنترلی و سامان‌دهی از سوی دستگاه های مسئول دو دلیل اصلی و عمده تکدی گری است اما در کنار این دو عامل به عوامل دیگری هم می توان اشاره کرد.

بنا به اظهار نظر روانشناسان دلایل متعدد را می‌توان در شکل‌گیری پدیده تکدی‌گری مؤثر دانست که اصلی‌ترین آن کسب درآمد از روش‌های بدون دردسر است، چرا که طبق تحقیقات به عمل آمده بسیاری از متکدیان از نظر مالی با مشکل چندانی مواجه نیستند، بلکه تنها به دلیل کسب درآمد بدون دردسر و زحمت به این کار روی می‌آورند.

نداشتن سرپرست یا بدسرپرست بودن را می‌توان از دیگر دلایل گرایش افراد به انجام تکدی گری عنوان کرد، چرا که امروزه بسیاری از خانواده‌هایی که دارای سرپرست نیستند و یا بنا به دلایلی چون اعتیاد و از کارافتادگی سرپرست مناسبی ندارند نمی‌توانند به راحتی تحت پوشش سازمان‌های کمک کننده مانند بهزیستی قرار بگیرند و برای اثبات این مهم باید زمان طولانی را صرف کنند که در صورت تأیید سازمان تنها از کمک ناچیزی برخوردار می‌شوند که به‌طور حتم کفاف هزینه‌های زندگی آنها را نمی‌دهند.از این رو در برخی از موارد دیده شده است که خانواده برای تأمین هزینه‌های اقدام به تکدی گری می کند تا از این راه بتواند هزینه‌های زندگی را تا حدودی تأمین کند که البته طبق آمار موجود تعداد این گونه از متکدیان چندان بالا نیست.

برخی از متکدیان را افراد سالمند تشکیل می‌دهد، چراکه امروزه حمایت مالی چندانی از افراد سالمند نمی‌شود و این افراد که با بالا رفتن هزینه‌های آنها نیز افزایش یافته است، مجبور به انجام تکدی گری در خیابان‌ها و بر سر چهار راه‌ها می‌شوند.

رفع معضل تکدی گری نیازمند اقدام اساسی

مقابله با تکدی گری باید به‌عنوان یک امر مهم اجتماعی موردتوجه مسئولان شهری قرار گیرد و باید برنامه‌ای منسجم و منظم برای ایجاد اشتغال متکدیان و سروسامان دادن به وضعیت آن‌ها اندیشیده شود.

رسانه های ملی و محلی برای فضاسازی و آگاه کردن جامعه و آموزش عمومی و بسترسازی فرهنگی برای مقابله با پدیده تکدی گری و همچنین آشنا کردن مردم با تبعات سوء آن باید آستین بالا بزنند. توامان

رویکردی اتخاذ شود تا افراد جامعه از کمک کردن به نیازمندان واقعی پرهیز داده نشوند؛ چرا که هر اجتماعی به فرهنگ احسان و نیکوکاری و دستگیری از اقشار آسیب دیده نیاز دارد. در واقع جامعه ما باید مسیرهای مطمئن برای شناسایی افراد نیازمند را تشخیص بدهد و دغدغه مند باشد تا کمک هایش به دست افرادی برسد که به واقع به آن ها نیاز دارند.همچنین باید توجه داشته باشیم که اگر هر یک از دستگاه ها و سازمان های متولی و مربوط براساس شرح وظایف قانونی و سازمانی خود به درستی عمل کنند، بسیاری از زمینه های بروز پدیده تکدی گری از بین خواهد رفت