همراز 41
.jpg)
- سلام و احترام به همه شما عزیزان
خسته نباشید . من پسری دارم 7 ساله و چون با برادرم در یک ساختمان زندگی می کنیم بیشتر اوقات با فرزندان ایشان که 8 و 10ساله هستند همبازی هستند، بیشترین دعوای این ها بعد از اتمام بازی به خاطر بردن و باختن هست حتی اگه خود ما بزرگترها هم باشیم و همبازی شان شویم باز هم جیغ و داد و قهر و دعوا دارند بعد از هر بازی. معلم فرزندم می گوید توی مدرسه هم همین قدر واکنش نشان می دهد به هر باختنی بعد از هربازی .وقتی کلافه می شوم بازیشان را قطع می کنم . گاهی هم بی توجه جیغ و دادش می شوم، نمی دانم کدام یک درست است ؟ کلا هم اعتماد بنفس پایینی دارد بعد از هر اشتباهی یا پنهان کاری می کند یا گریه می کند یا به گردن دیگران می اندازد . لطفا راهنمایی بفرمایید . متشکرم
سلام و احترام متقابل به شما والد گرامی و با آرزوی موفقیت در تربیت نسلی صالح و صبور و سالم انشالله .
ابتدا تشکر می کنم از سوالتان که نشان از دغدغه والدگری شما دارد. ولی فرموده اید گاهی فلان کار رو می کنم و گاهی فلان کار! ببینید ما به طور کلی باید والدین هوشیاری باشیم و اصول صحیح فرزندپروری را یاد بگیریم . فرزند پروری باید آگاهانه و صمیمانه باشد و معمولا فی البداهه است اما هرگز نباید اتفاقی و تصادفی باشد .
در مورد خط آخر سوالتان که فرموده اید وقتی اشتباه می کند به گردن نمی گیرد یا پنهان کاری می کند، خدمتتان عرض کنم که خب طبیعی است. مگر خود شما یا بقیه ما بزرگترها همینطور نیستیم ؟؟ همه دوست دارند خود را از اشتباهی که کرده اند مبرا کنن لذا یا به گردن دیگران می اندازند یا پنهان کاری میکنند .
در مورد مساله کم تحملی در بازی دقت بفرمایید بسیاری از کودکان تحمل باختن در بازی را ندارند، دلیل این امر اینست که آنها خودباوری و اعتماد به نفس پایینی دارند و احساس منفی درباره خود دارند که باید تلاش کنیم تا اعتماد به نفس آنها بالا برود اگر که می خواهیم تغییری در رفتار کودک و نوجوان مان ایجاد کنیم لازم است پیشرفت های کوچک او را ببینیم و به او بازخورد دهیم.
برای اشتباهات و شکست هایش او را سرزنش نکرده و در یافتن مسیر درست و جبران شکست، کمک و همراهی کنیم.
اجازه دهیم بین راه درست و راه غلطی که چندان آسیب رسان نیست، دست به انتخاب بزند و با پیامد انتخابش مواجه شود. اگر کودکی این گونه است که از برد و باخت نگران است اولا او را با خواهر و برادر و همسالانش مقایسه نکنید. و درباره برد و باخت و اینکه لازم نیست انسان همیشه برنده شود و برد و باخت نوبتی است به او توضیح دهید. رفتار والدین در مسئله برد و باخت نیز بسیار تأثیرگذار است. مثل اظهار ناراحتی یا اعطای جایزه و ... .
بهتر است بی‌اهمیت بودن باختن را در روش الگویی به‌صورت عملی به او بیاموزید. مثلا در رقابتی با او ببازید و حالت عادی به خودتان بگیرید و فقط از لذتی که از بازی برده اید خود را شاد نشان دهید.
یک اشتباه بسیاری از والدین اینست که سعی می کنند دربازی همیشه کودک برنده شود. خیلی اشتباه است .هرگز به گونه‌ای با کودک بازی نکنید که همیشه برنده شود بگذارید گاهی باختن را هم تجربه کند. و در آن زمان برد قبلیش را به او یادآوری کنید.همچنین سعی کنید بیشتر بازی‌های غیر رقابتی را در لیست بازی‌هایش قرار دهید. و ضمنا قبل از شروع بازی قوانینی وضع کنید و اعلام کنید مثلا : «ما توی این بازی برد و باخت نداریم، فقط میخوایم لذت ببریم» یا « اگر کسی بازی رو بهم بزنه یا دعوا راه بندازه بازی رو جمع می کنیم» و ...
تندرست و موفق باشید انشالله
.JPG)
نوشتن نظر:
ارسال پاسخ